Әдәплелек бакчасы

Көнне яхшы сүз белән башласаң, көнең дә матур үтәр.

Иртән йокыдан торуга.

“Хәерле иртә!” – дибез.

Өстәл яныннан кузгалгач,

Рәхмәт әйтә һәммәбез.

Ялгыш эшләр эшләгәндә, гафу үтенәбез без.

Иптәштән китап сорасак, “Зинһар бир!” – дип әйтәбез.

Бүләк биргәндә “Кабул ит!” дибез

Дусны рәнҗетсәк “Гафу ит!” дибез.

Әдәпле булыйм дисәң, шушы сүзләрне куллан.

Телебезнең матурлыгы – тәмле сүздә чагылган.

Менә бу мәкальләр безгә тормышта әдәпле, тәрбияле булыр өчен ярдәм итәр:

Олыласаң олыны-олыларлар үзеңне.

Тыйнак кеше әзрәк сөйли, күбрәк тыңлый.

Әдәпкә күнсәң, адәм булырсың,

Яманга күнсәң, әрәм булырсың.

Кунак ишегеңне ачса, син йөзеңне ач.

Кунак сые: якты йөз, тәмле сүз, аннан кала ипи-тоз.

Кунак – хуҗаның гөлчәчәге.

Кунаклы йорт-хөрмәтле йорт.

Әдәпле кунак китәр вакытын үзе белер.

Фото: yandex.ru